دین خدا کامل شد و ولیّ خدا در خانه خدا دیده به جهان گشود تا بار رسالت نبوی تمامی انبیاء الهی به سر منزل مقصود برسد، امامتِ دوازده خورشید و آینده انسان و تاریخ، به دست های یداللهی این نوزاد مبارک سپرده شد، تا در سایه عدالت و محبت بی‏ دریغش جهان به آرامش برسد، راه راست نمایان و حُبِ علی علیه السلام سر آغاز همه خوبی ‏ها شد.

نقطه عطفی در تاریخ بشریت بوجود آمده بود، نوزادی که در نسل ابراهیم خلیل(ع) ریشه دارد در خانه کعبه متولد شده تا دنیای کهنه را از دنیای جدیدش جدا کند، جهان به لحظه حساس تاریخ خود رسیده است، مردی برگزیده از طرف خداوند لازم بود تا قرآن را در وجود خویش تجسم دهد، و عدالت را در همان سطحی که خدا خواسته در وجود خویش متجلی کند، تا این صلاحیت و شایستگی را داشته باشد که بگوید من قران ناطقم.

خداوند همانگونه که دریا را بر موسی(ع) شکافت و همانگونه که به حضرت مریم(س) فرمان داد تا از خانه خدا از بیت المقدس خارج شود تا تولد حضرت مسیح(ع) معجزه ‏اى بزرگ باشد، فاطمه بنت اسد(س) را به درون خانه خود فرا خواند تا این تحول را جاودان سازد.

یا فاطمه بنت اسد(س) هم اکنون کعبه از شوق حضور طفل تو سینه خواهد شکافت تا عظمتِ کودک تو را تحویل آفرینش دهد، عظمت کودک تو آسمان ‏ها را به زانو در خواهد آورد، چرا که او کامل کننده دین احمد و سنگ صبور محمد(ص) است، کسی که بیابان‏ های خشکِ ظلم و تبعیض را به سر سبزترین باغ‏ های عدالت پیوند خواهد زد.

به یک باره سنگ های خارای دیوارهای بیت العتیق کعبه از شوق حضور نوزاد آغوش گشودند، دیوارهای خانه کعبه که مرکز عالم و کانون سکون زمین است با لبخندی لب باز کردند و نام علی (ع) را همچون کلامی مقدس بر زبان آوردند، فاطمه بنت اسد(س) به درون خانه خدا فراخوانده شد تا زیباترین تولد تاریخ بشریت، به نام مبارک حضرت على علیه السلام ثبت شود، کسی که سرفراز ترین قله معرفت است و به مریدانش می آموخت رفعت یک انسان در آزادگی اوست.

و ای مولای ما، تو به دنیا آمدی از خانه ای که صاحبش، تو را برای شگفتی تمام کائنات آفرید، گویا صاحب این خانه، بیش از همه با تو نرد عشق می باخت که آغاز ماجرایت را از قلب خانه خویش رقم زد.

خوش آمدی ای نطق بلیغ توحید، نگاه کن که احمد چگونه دلگرمِ آمدن توست، چگونه لبخند شکر بر لبان مبارکش نشسته است و ذوالفقار، بی تاب رخسار تو، به آتیه ای می اندیشد که چون عصای موسی، در دستان قهرمان تو اعجاز کند و اسطوره بیافریند، تا خروش رعد آسای ذوالفقارت در بدر و اُحُد حماسه بسراید، در خندق تمامی اسلام در برابر تمامی کفر بایستد و در فتح خیبر آسمان و زمین را به تحسین وادارد.

ای مرد روزهای سخت در راه، حضرت موسی(ع) هارون را داشت و باز در غربت بود، ای یاور رسول خاتم، حضرت محمد(ص) اما تو را داشت که بت های کفر را به خاک نابودی می کشاند، محمد(ص) تو را داشت که کعبه را از هر چه لات و عزی بود می تکاند و پرچم توحید را بر بامش برمی افراشت، ، موسی(ع) اگر تو را داشت سامری قبیله اش را فریب نمی داد و بنی اسرائیل را گوساله ای زرین از خود بی خود نمی کرد.

سلام بر اسم بی شباهتت، که مظهر العجائب هستی و تلفظ معجزه وار نامت، تمام شیاطین زمانه را به ستیز فرا می خواند، نامت شمشیر وحی آمیزی است که فاتحانه حق را در دل ها حاکم می کند، عظمتِ نامت، تمام قیل و قال های عبث را به سکوت وامی دارد، تا خود بر تمام صداها و کلام ها فرمانروایی کند.

دلاوران عرب را خبر کنید تا پیش پای این مرد فردای جهاد زانو به زمین نهند، شمشیرهای خفته در نیام را بگویید، فردایی نه چندان دور، باید رشادت را نزد شمشیر این نوزاد، از نو درس گیرند.

علی(ع) ، نامی که هیچ مسلمانی نمی تواند از کنارش بی تفاوت عبور کند، این کودک گنجینه بی بدیل خلقتی شد که اگر میلاد مبارک این کودک نبود، مؤمنان پس از رسول اکرم (ص) ناشناخته می ماندند، قرآن از پراکندگی به یکپارچگی نمی رسید، حق برای چند صباحی مهلت خودنمایی پیدا نمی کرد و هیچ مصداقی برای حکومت عدل پدید نمی آمد.

در زمانی که پادشاهان با لشکر کشی ها و شمشیرها سرزمین ها را فتح می کردند، دوست خدا در خانه خدا متولد شد، تا از بالای منبر دلها را فتح کند، تا صداقت نوح در زبان، ایمان ابراهیم در دل، شهود موسی در بیان، قدرت عیسی در نفس و نور محمد صلی الله علیه و آله وسلم را در وجود خویش تجسم دهد و تمام پرسش های بی پاسخ خلقت را به پاسخ ایستد.

مولود کعبه در روز جمعه که برای عرب حُرمت دارد و در ماه رجب که از ماههای خاص و پُر برکت خداوند است، از درون کعبه پا به عرصه وجود گذاشت، تا همگان را به پرستش خدای کعبه فراخواند، و پرچم‏های ضلالت را از فراز کعبه بر زمین افکند، کسی که اگر شمشیرش نمی بود اساس اسلام استوار نمی ماند.

علی(ع) لبریز از علم، عزت، عدالت، سخاوت، شجاعت، زُهد و صراط مستقیم است و ذوالفقار، برترین حدیث مردانگی و نهج البلاغه گویاترین مرتبه ایمان و علم اوست و هم چنان نام نامیش مایه امید و نویدِ شیعیان و محبانش است.

ای کمال تولد انسان، سکوت25 ساله تو بلندترین فریاد تاریخ بود که طنین اش هنوز هم ردپای مظلومیت و عدالتت را در بستر تاریخ منعکس می کند، و ما برای تو می نویسیم، ای مظهر رسالتِ تاریخیِ تمامی پیامبران، و جوهر همهِ انقلاب‌ های توحیدی، تمام واژه ‏ها از توصیف عظمت تو عاجزند، تمام عقل‏ ها از درک بزرگی ‏ات قاصر و تمام قلم ها ناتوان، وقتی خلافت خدا را شبگرد کوچه پس کوچه ‏های کوفه می بینند که در پی بینوایان است تا شادی را بین کودکان یتیم تقسیم کند.

ای روزگار، لحظه ای پرده از راز خویش بردار، بگذار این همه مردمان غافل سردرگم بدانند، مردی که شب ها، نان بینوایان شهر را بر دوش می کشد، و سفره هایشان را به بزم رونق می بَرَد، همین کودک معصومی است که روزها به طمع بیت المال، عدالتش را سرزنش می کنند و در تنگناها و فتنه ها تنهایش می گذارند، بگذار بدانند مردی را که برای جنگ های ناخواسته، بی دلیل سرزنشش می کنند، همین سایه معصومی است که شب ها، درِ خانهِ بیوه زنان و یتیمان کوفه و مدینه را می کوبد تا لبخند شادی بر رخسار کودکان گرسنه بنشاند.

امام علی(ع) امیر بود نه آن گونه که بر تخت پادشاهی بنشیند و تاج بر سر گذارد، نه آن گونه که رعب در قلب مردمان بیفکند، او ولایت آسمان و زمین را در دست داشت و بر دل ها حکم روا بود، گماشته خداوند بر زمین، نگهبان خاک و حجت پروردگار بود، او هرگز برای فرمان روایی خود اسباب و بهانه دنیوی نخواست، همواره پا بر جای پای رسول خدا نهاد و هیچ کس در عمل کردن به قرآن از او پیشی نگرفت، مولای ما از زمان حضرت آدم تا زمانی که اسرافیل در صور بدمد برترین صلوات ها و درودهای خداوند بر تو باد.

از کودکی نامت را برای برخاستن و ایستادگی آموختیم، و تا تا زنده ایم، هستی دنیا و آخرتمان در پناه همین یا علی‏ گفتن هایمان گره خورده، نمی ‏دانیم آن زمان که بر کوثر ایستاده‏ ای و شیعیانت را سیراب می ‏کنی، باز هم یا علی گفتن های ما را، چاره شفاعت مان میکنی؟ یا علی گفتن های ما، تا واپسین لحظه‏ زندگی ماست، ببخش ما را آقا جان، چیز دیگری نداریم که به آن شفاعت تو را بطلبیم، پس ای پروردگار و ای خالق جهان، بزرگی و عظمت فقط از آن توست، و همان‏ گونه که بر ما منت نهادی و ما را از شیعیان حضرتش قرار دادی، پس به شفاعتش ما را ببخش که سخت محتاج بخشش و لبریز از استجابت توایم ای مهربان ‏ترین مهربانان.

میلاد خجسته، پُر برکت و سراسر نورِ مولی الموحدین امیرالمومنین حضرت علی (ع) آغازگر اشاعه عدالت و مردانگی و معرف والاترین الگوی شهامت و دیانت بر عاشقان و رهروان راهش و به حضرت ولی عصر(عج الله تعالی) و بر همه مردم ایران و مسلمانان جهان و بر مقامِ رهبر مسلمانان جهان امام خامنه ای(حفظ اله) مبارک باد، فرا رسیدن روز پدر بر همگان مبارک باد. 

میسر نگردد به کس این سعادت    به کعبه ولادت به مسجد شهادت