اگر بخواهیم بیهوده از بچه های انقلابی تعریف کنیم ریاکاری کرده ایم، چون هم تعریف کردن بی جهت و هم بیهوده بد گفتن ناشایست هستند، در تحلیل یک مسئله اولین کاری که انسان می کند باید ریاکاری را کنار بگذارد.
انقلابی بودن یعنی کسی که به طور منطقی مطابق ضمیر ناخودآگاهش آتش به اختیار عمل می کند، کارهائی که یک انقلابی انجام می دهد معمولا ناخودآگاه و شاید هم غیر معمول باشد و نشانه ای از محافظه کاری در آن دیده نمی شود، آنها معمولا در انتخاب مسیر زندگی و اهداف شان، گاها از شیوه های غیر معمول ولی مطابق با منطق و ضمیر ناخودآگاهشون استفاده می کنند و به سطحی می رسند که غیر انقلابیون قادر به رسیدن به آن نیستند.
تفکر انقلابی در برگیرنده کلی از مفاهیم است، این تفکر که مقابل تفکر استعماری در دنیای امروز ما قرار گرفته، در واقع تداعی کننده دو نیروی متقابل خیر و شر هستند که وقتی یکی از آنها صعود می کند با نزول دیگری همراه است، به عنوان مثال تخاصم چهل ساله جریانات استعماری با انقلاب اسلامی دو نیروی متقابل حق و باطل هستند که همیشه در تاریخ با هم درگیر هستند.
تفکر انقلابی داری اهداف، ابعاد و ویژگی های خاصی است، انقلابی بودن و آتش به اختیار بودن مکمل هم هستند و پایه ها و ستون فقرات انقلاب و نظام را شکل می دهند، انقلابی بودن و آتش به اختیار بودن فقط یک وظیفه نیستند، در این زمانه پر از ظلم و نفاق ما، شاید به نوعی یک تکلیف هم به حساب بیایند.
بچه های انقلابی ذاتا آتش به اختیار عمل می کنند، آنها به رفتار خود مسلط هستند و به موقع می توانند از موقعیت ها بهره برداری کنند، و چون موقعیت ها همواره در تغییر هستند این انقلابیون واقعی هستند که می توانند با مدیریت درست این تغییرات را به دست گیرند و از آنها بهره برداری کنند، آنها با تمرکز روی اقدامات دشمن به دنبال فرصتی برای موقعیت های بهتر هستند و در نهایت همیشه پیروزند.
انقلابی بودن دانشی است که می تواند قوه تعقل هر فردی را افزایش دهد، انقلابیون واقعی به قدری از تبحر می رسند که به خوبی می توانند از قدرت دشمن در زمان حمله، برای حمله متقابل علیه خود آنها استفاده کنند و برای ادامه راه انقلاب از همان روش های غیر معمول ولی مطابق با منطق، همراه با ضمیر ناخود آگاه خود استفاده می کنند.
به عنوان مثال کار دشمنان ایران این است که با دروغ و ریاکاری مسائل ساده هسته ای و موشکی و منطقه ای ایران را به مسئله ای پیچیده در جهان تبدیل کنند تا از آن سو استفاده کنند و در این میان افرادی غیر انقلابی را در مذاکرات به بازی می گیرند، اما یک انقلابی واقعی برعکس تلاش می کند تا مسائل پیچیده و دشوار را به مفاهیم ساده و قابل فهم تبدیل کند، آن قدر ساده که تبدیل آنها به ساده تر از آن امکان نداشته باشد.
عقل برتر در عدم اظهار به تیز هوشی ظاهر میشود و سیاست برتر در عدم آشکار ساختن تصمیم نهفته است، ولی آقای روحانی با برملا کردن تصمیم خود به اینکه آمریکا کدخدای جهان است و تماس تلفنی اش با اوباما و با ولعی که دولت اش برای مذاکره با آمریکا از خود نشان داد، تصمیم خود را آشکار ساخت و همان اول بازی را باخت، آمریکائیان باید در عطش آرزوی یک مذاکره نیم ساعته با دولت ایران ماهها به انتظار می نشستند، ولی هم فکران آقای روحانی ادعا می کردند ما نباید در مذاکرات حرف درشت بزنیم و یا نهایت توانائی ایرانیان را آبگوشت بز باش معرفی کردند.
در سنت انقلاب اسلامی سازش جائی نداشت، همه دولت ها در ایران جدا از هر سلیقه ای که دارند تکلیفی دارند که باید خدمت به مردم را همراه با اهداف انقلاب جلو ببرند، این دولت ها چه پیروز شوند یا نشوند، مُکلف هستند مقابل ظلمی که به انقلاب و مردم ایران می شود بایستند، چون انقلاب برای برداشتن ظلم آمده نه قبول ظلم، این سنت و قانون انقلاب است و هر دولتی که طبق قانون انقلاب زندگی نکند طبق همان قانون شکست می خورد.
آقای روحانی لازم نیست سر آمریکا فریاد بکشد و جنایات و بد عهدی آنها را فریاد بزند بلکه باید تفکر خودش و تیم فکری اش را ملامت کند نه بد عهدی دولت آمریکا را ، ایشان نباید مذاکره با آمریکا را از طرف کشورهای شرق آسیا زیر سوال ببرد، چرا که ممکن است همین فردا کره شمالی با آمریکا مذاکره کند، چون سیاست همین است گاهی چپش راست است گاهی راستش چپ است، ما از اول هم با بعضی از تفکرات آقای روحانی مخالف بودیم نه با شخص ایشان .
تاریخ 40 ساله انقلاب اسلامی نشان می دهد هر زمان مردم ایران در برابر فشارهای بیشتر دشمنان قرار می گرفتند احساس ناتوانی نکرده اند و همین اثبات قدرت انقلاب اسلامی به دشمنان شان بود، اکثریت ملت های مسلمانان و همه مردم آزادیخواه و عدالت طلب جهان شجاعت و دیانت مردم ایران را شاهدند، مردم ایران همیشه برای زنده نگاه داشتن آرمان های انقلاب اسلامی که از پیام های عاشورایی امام حسین(ع) الهام گرفته مبارزه کرده اند بی آنکه از دشمنان بی شمار در روح و جسم شان هراسی پدید آید، مردم ایران اسلامی هرگز تسلیم نمی شوند چون مردم آزاده جهان چنین اند، هم اینک از بلندیهای دماوند و بینالود و سبلان تا بندرگاه های جنوب خلیج فارس ، از فاطمیون شجاع و نجیب افغانستان تا مبارزان یمن و مجاهدان سوریه و لبنان و بحرین و عراق از هر طرف صدای مسلمانان آزادیخواه و عدالت طلب جهان به طرفداری از مقاومت به گوش می رسد، آنها هرگز از دشمنان نمی هراسند و همه آنها قلب شان برای انقلاب اسلامی ایران می تپد.
بچه های انقلابی و اکثریت قریب به اتفاق مردم آگاه ایران خصوصا بزرگان واقعی انقلاب و منتقدانِ دلسوز جامعه ایران از اول هم معتقد بودند که مذاکره ما با آمریکا و توافق برجام با آنها یک توافق بی ارزش است که باید به صاحبان بی ارزش خود یعنی خود آمریکائیان برگردد، چون جدا از زیان های فاحش فنی در برجام ، همین یک دلیل برای خسارت محض بودن برجام کافیست که آنها بعد از توافق ننگین برجام دولت ایران را در حالت دفاعی کامل قرار داده اند و هر گونه ابتکار عملی را از دولت یازدهم و دوازدهم گرفته اند، دولت همچون کیسه بوکس مدام ضربه می خورد.
حسین(ع) سلطان عشق ، عباس(ع) ساقی عشق ، زینب(س) شاهد عشق و سجاد(ع) راوی عشق اند، اکنون کاروان عشق به کربلا رسیده است و خود عشق آقا امام حسین(ع) آمده است تا در کربلا بر تارکِ تاریخ، مُهر شجاعت و جوانمردی و جاودانگی بنوازد، و با عطشی کوتاه در یک نیم روز همه تاریخ را سیراب کند، تاریخی که در یک نیم روز وام دار ظهر عاشورا شد.
و چه کوتاه بود فاصله زمانی بالا رفتن دست علی (ع) در ظهر غدیر، و بالا رفتن صدای یا ابتای حضرت فاطمه الزهرا(سلام علیها) در پشت در سوخته، و بالا رفتن سر حسین(ع) بر نیزه در ظهر عاشورا.
ماه محرم است، ماهی که عشق و مردانگی و شرف، در عطش عشق به حسین (ع) معنا گرفت، امام حسین سردار پرشکوه و شکست ناپذیر روزگار، و قهرمان یارانی که در برابر ذلت و تحقیر سر فرود نیاورده بودند، به عصرها و نسلها درس جوانمردی و شرافت، و مرگ پر افتخار را در زیر سایه شمشیرها را داد.
امام حسین(ع) با شهادت خود و یاران و اصحاب و اولادش توانست خلق و خوی منفی ترس و یاس مسلمانان را کنار بزند و اخلاق منفیِ ذلت پذیرانه و شکست پذیرانه آنها را دگرگون سازد، و در ملت اسلام حماسه و غیرت و شجاعت و سلحشوری به وجود آورد .
قیام امام حسین(ع) تجلی اخلاقِ عزت و سرافرازی، در برابر اخلاقِ ذلت و تسلیم پذیری بود، نوعی اخلاق بلند نظرانه که دیدگاه انسان را به دنیا و زندگی و دلبستگی های آن دگرگون می سازد.
امام حسین ماندگارترین باور را بر پهنه زمانه نگاشت، و به همه آنهائی که جهاد را تنها در توانستن مى فهمند و به آنهائی که پیروزى بر خصم را تنها در غلبه می دانند، آموخت که شهادت نه یک جان باختن که یک انتخاب است.
قیام عاشورا نشانی از زوال ظلم و بیداد بود، و امام حسین(ع) در ظهر عاشورا در مقابل طاغوت های زمان، به همه بشریت درس سازندگی و کوبندگی داد، و راه فنای ظالم و شکستن ستمکار را به فدایی دادن و فدایی شدن دانست.
