مشهد این روزها، کران تا بی کران عالم عشق است، ای امام غریب، ای حرم گل هشتم بوستان محمدی (ص)، ای امامی که نقطه عطف و عزت شیعیان هستی، ، اى غریب ترین غریب ها، این روزها در بارگاهت میان حاجت و اجابت فاصله ای نیست، کرامتت کرامت همایونیست، و عطایت فراتر از قابلیت زائرانت، دیر بازیست که دلهای عاشق را پناهگاهی، و این روزها، خدا در مرقــد مطهر حضرت امام رضا (ع) خیلی نزدیک است، مشهد این روزها قبله گاه دل هاى مشتاق و عاشقان دلداده آقا امام رضا (ع) است.
یا امام رئوف این روزها، هر کوی و برزن، در عزای تو بوی غم و اندوه می دهد، هنگامی که زائر تو پا به حرمت می گذارد، دیدگانش به گنبد طلا و گلدسته های حرم تو می افتد، و با چشمانی اشکبار، دست ادب بر سینه گذاشته، و زیر لب سلام می دهد، یا ابن رسول الله، ای آقای ما، ای امام غریب، می دانی که همه ایرانیان و شیعیان مخلصت علاقه دارند، این روزها در کنار تو، و دست در روی ضریح مقدست بگذارند، تا دل های پر درد و شکسته خود را بی واسطه با آقایشان تسلی بدهند.
زائر تو در این روز به اطراف خود می نگرد، و سراسر عطوفت و بخشش می بیند، زائرت می خواهد از این خوان گسترده بهره ای برگیرد، تا شاید مرهمی بر دل زخمی و قلب شکسته اش باشد، زیرا اگر گناه کارترین هم باشد، در این مکان راهی برایش تا ابدیت باز است، آقا جان تو خود میزبان میلیون ها زائری هستی که به سوی تو می شتابند، ما را نیز شفاعت کن، زائرانت می خواهند با زیارتت و نوای نقاره خانه حرم تو، آرام گیرند، و با آب سقاخانه ات، سلام و صلواتی بر امام حسین (ع) و یارانش فرستاده، و از تو طلب شفا کنند.
امشب سالگرد رحلت حضرت جانگداز حضرت محمد مصطفی (صلوات اله علیه) زیباترین، کامل ترین و برترین انسان در عالم آفرینش است، که عصاره خلقت و قاموس تمامی ارزش هاست، حضرت محمد (ص) وارث فضایل و برتری های تمام انبیاست، و خداوند در مقابل معرفت و بندگی اش، او را بر جهانیان سروری داد، و به حریمی برد که جبرئیل امین، توان پر کشیدن بدان سوی را نداشت.
غمبارترین لحظه تاریخ بشری در این روز این گونه رقم خورد، که برترین خلق خدا این گونه خاک را به سمت افلاک بدرود گفت، و جهانیان را عزادار خویش کرد، رحلت پیامبر اکرم (ص) بی تردید بزرگترین مصیبت بر هستی بشریت بود، و عالم انسانی با رحلت جانگداز آن حضرت چیزی را از دست داد که با مرگ هیچکس چنین مصیبتی اتفاق نخواهد افتاد .
سلام و درود خداوند بر تو ای سفیر میان خدا و خلق خدا، سلام از جانب همه دل های دردمند به دل بزرگوارت که انبوهی از بی وفایی ها، ذره ای از عزم و استواری ات نکاست، سلام از جانب همه دل هایی که به عشق تو خون می خورند، و دم بر نمی آورند، سلام از جانب همه چشمان اشکباری که در سوگ ظلم هایی که بر میراث ماندگارت می رود، در خلوت خون می گریند و ساکت می مانند، سلام از جانب همه پیروان وفادارت، که آموزه های تو را نه در حرف، که در کردار و رفتار، پاسداری می کنند و به دیگران نیز می آموزانند، سلام از جانب کسانی که خود را خادم تو می دانند، و بی منت و بی توقع از کسی، تنها و تنها به رضایت تو فکر می کنند، سلام از جانب همه کسانی که در نهان و عیان عشق تو را در دل دارند و دوستدار تواند، هرچند کاری برایت نکرده باشند.
مردم ولایتمدار و عزتمند ایران به حکم دلشان با ولایت بیعت کرده اند، از همین رو بود که در نهم دی ماه88 به خیابانها ریختند و بساط فتنه گران را برچیدند، در حقیقت یوم الله 9 دی ماه1388 دفاع مقدس مردم از حریم ولایت بود.
چرا باید دشمنان قسم خورده نظام، در خارج و داخل از جنس موسوی، کروبی و غیره.... و هم فکرانشان، مدام از مواضع اینها تمجید و تعریف کنند، و بی بی سی هم آنها را سیاست مدارانی شایسته، توانا و مصلحت اندیش معرفی کند، اساس حرکات اسلامی بر مبنای تفکر است، تفکر تعطیل نیست، اینکه ببینی چرا برایت هورا می کشند باب تفکر را باز می کند، که اشکالت را بفهمی، این را امام راحل و مقام معظم رهبری بارها و بارها تذکر داده اند.
انقلاب اسلامی را اگر به چندین دوره جنگ، اعتماد سازی، توسعه سیاسی و بحران هسته ای و غیره تقسیم کنیم، ولی باید سیاست خارجی ایران را به دو دوره تقسیم کنیم، وقتی که ایران داشت به سمت تکنولوژی هسته ای صلح آمیز حرکت می کرد، غرب نمی توانست به ایران حمله نظامی کند، مجبور بود با تهدید و فشار، ایران را متوقف و بعد محاصره کند، و در همان زمان شعار دولت وقت، گفتگوی تمدن ها می شود، که مصادف شده با حمله نظامی و جنگ و تصرف عراق همسایه غربی ایران، و افغانستان کشور مسلمان در همسایگی شرقی ما، و دولت وقت بدون توجه به گفتمان اشغال گری طرف مقابل ، گفتگوی تمدن ها را همچنان تکرار می کند و به سمت غرب می رود.
تردیدی نیست آنچه در حوادث پس از انتخابات سال1388 ایجاد شد، تنها اعتراضی به نتیجه یک انتخابات نبود، که اگر بود راه‌های زیادی در شورای نگهبان برای پیگیری منطقی آن وجود داشت، بلکه مواجهه استکبار و نظام سلطه با انقلاب اسلامی بود، که به جنگ نرم تعبیر شد، و در این جنگ دشمن به پیروزی خود چنان اطمینان داشت که تمام توان و قوای خود را به میدان آورد، ولی همه آنچه را که آورده بود برای همیشه و در روز نهم دی ماه1388 به دست مردم قهرمان ایران سوزانده شد.
برای مبارزه با آمریکا و شیطان بزرگ، اول باید جهالت، لجاجت، و خوش باوری را گردن زد، بعد به سراغ مبارزه با آمریکا رفت، و ای کاش بعضی ها در داخل یاد بگیرند که برای اعتماد سازی فقط کوتاه آمدن کافی نیست، یک سیاستمدار زبده، که نباید برای به دست آوردن اعتماد دیگران، با بخشیدن معامله کند، آنها همیشه اتهام بی اعتمادی را علیه ایران به کار خواهند برد، به آنها فحش بدهی تحریم میکنند، لبخند بزنی تحریم میکنند، تعلیق بکنی تحریم میکنند، غنی سازی بکنی، باز هم تحریم و قطعنامه صادر میکنند.
آنها امتیازی نمی دهند، چرا که همان توافق در مذاکرات ژنو، باعث شد، کمی بازار ایران بدون اینکه آنها قدمی بردارند، تکان بخورد، و بلافاصله تحریم های جدید را وضع کردند، تا بازار ایران را به حالت قبل برگردانند، و وقتی که، کار خودشان را کردند، قول جبران کردن و وتو کردن تحریم های کنگره را دادند، در حالی که همان تصویب تحریم های جدید، بازار ایران را به روزهای قبل از مذاکرات برگرداند .
اینک نه چرخه امتیاز گیری می چرخد، و چرخه اقتصادی مان هم همان روال سلابق خود را دارد، باید منتظر ماند که چه زمانی بیایند، و مذاکرات ادامه پیدا کند، ایران هم حداکثر فقط اظهار ناخشنودی می کند.
قبلا مذاکرات کنندگان بعد از مذاکراتشان با گروههای 5+1 ، می گفتند مذاکره کردیم که مذاکرات ادامه پیدا کند، سیاست درستی هم بود، و اگر مثل الان توافقی واقعی حاصل نمی شد، در عوض در ادامه کار، ما برگ های برنده خودمان را هر روز بیشتر از روز قبل می کردیم، ولی اینک جلو برگ های برنده ما را گرفته اند، و متاسفانه خودمان هم اجازه نداریم، برگ برنده های دیگری برای خودمان بوجود بیاوریم.
امشب چهل شب است که آب از گلوی زینب پایین نرفته، غم بر تارک دلش می وزد و هوای اسارتی را نفس می کشد که چهل سال شکسته ترش کرده است، دل زینب دیگر از داغ علی اصغر مرده است، حالا چگونه این دل می تواند در تولد دوباره زمین لبخند بزند، اصلا مگر میشود بعد از حسین به زندگی ادامه داد؟ در این چهل روز زینب و امام سجاد (ع) و تمام مریدان راه امام حسین در سوگ ابرمردی نشسته اند که حیات اسلام مدیون بدن تکه پاره اوست، اینک چهل روز از غروب غم فزای شهادت شقایق ها می گذرد، اسارت، عطش، غربت، زنجیر و بیدارگری سهم خاندان اهل بیت پیامبر بوده است .
تو ای زینب قهرمان سلام الله علیها، تو می شناسی آب نفرین شده ای که محکوم معامله شوم دنیا پرستان شد، و شناختی گودال خونینی را که در گودی چشمانش یادگار هزاران نگاه پریشان را ترسیم کرد، و نفس های کام خشکیده‌ای، که حقیقت تشنه رسالتش بود، و تمنای مشک های سوراخ، که آب آخرین بهانه اش بود، گرمای دستانی که آرزوی سقایی داشت، و از شرم چشمان منتظر کودکان به خواب آب‌ها رفت، و به وعده گاه برنگشت، آسمانی که برای همیشه، تاریخ را با عظمت این فاجعه، سیاهپوش کرد، و زینب (س) واژه های گفته و ناگفته را بر دوش خستگی هایش می گذارد و باز هم می ایستد، دشمنان اهل بیت (ع) رعب این ایستادگی را بارها تجربه کرده‌اند.؟.
به یاد داری در هجوم ابرهای سیاه، لشکر خورشید، در سکوت و گرمای نگاهت تنها مانده بود؟ تیغ بود و شمشیرهایی که برای انداختن قامت حق بر زمین، تن خویش را با هرم آتش صیقل می دادند، به یاد داری نرمک گلویی را که با تیر سه شعبه نشانه رفت؟ به یاد داری روی زرد و عطشناک کودکان آفتاب را، به یاد داری زلالی اشکهای عباس را زمانی که آبهای مشک بر زمین ریخت؟.
