رخداد بزرگ روز عید غدیر خم در هجدهم ماه ذی حجه سال دهم هجری در برابر جمعیتی حدود یکصد هزار نفر، تنها یک واقعه تاریخی نبود، بلکه جریان تفکری بود که در بطن خود جبهه حق و باطل را، ذلت و شرافت را، دروغ و راست را و همه صفات نیک و بد را روبروی هم قرار داد، غدیر نه تاریخ است نه جغرافیا و نه روایت، بلکه ولایت است، عید غدیر عید رسمی شیعه است، عید غدیر، ناموس تاریخ اسلام ناب و شناسنامه و سلاح شیعه و رمز عظمت و بقای اسلام ناب محمدی است، عید غدیر هویت ما و شماست ، عید غدیر رد پای عشق و چکیده تمام ادیان الهی است، عید غدیر رمز بقای اسلام و اعطای حق حکومت شرعی از طرف خدا به امیرمومنان حضرت علی (ع) است.

درچنین روزی از طرف خداوند ، بهترین هدیه عالم یعنی ولایت امیرالمومنین حضرت علی (ع) به بشریت تقدیم شد، عید غدیر خم بالاترین عید انسان، عید عشق و کمال و عید همه خوبی ها و زیبایی ها است، روز عید غدیر تداوم رسالت محمد صلی الله علیه و آله در ولایت على علیه ‏السلام است، غدیر روز انسان است، روز پیمان و میثاق است و عید عدالت و رهبرى است، در روز عید غدیر بود که ثمره نبوت و میوه رسالت چیده شد.

غدیر تنها نام یک سرزمین نیست، بلکه یک تفکر است، غدیر، نشانه و رمزی است که از تداوم خط نبوت خبر می‏دهد، غدیر، نقطه تلاقی کاروان رسالت با طلایه ‏داران امامت است، آری، غدیر خم یک سرزمین نیست، چشمه‏ای است که تا پایان هستی می‏جوشد، کوثری است که فنا برنمی ‏دارد، و افقی است بی ‏کرانه و خورشیدی است عالم تاب، غدیر تعیین کننده خط ‏مشی مسلمانان راستین و آگاه و دوستداران واقعی پیامبر خاتم حضرت محمد (ص) و عترت و اهل بیت او تا آخرین روز دنیاست.

آیه ‏اى که قبل از اعلام رسمى ولایت امیر مؤمنان على علیه‏السلام نازل شد، از یک ‏سو، بیان‏ گر اهمیت فوق ‏العاده غدیر و از سوى دیگر، نشان ‏دهنده نگرانى ‏هاى رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در این باره است، چنان که خداوند متعال درآیه 67 سوره مائده در قرآن می‏فرماید: هان ای پیامبر! آنچه را از سوی پروردگارت به تو نازل شده است، تبلیغ کن و اگر چنان نکنی، پیام و رسالت خود را انجام نداده‏ای و خداوند تو را از مردم حفظ می‏فرماید و خداوند جمعیت کافران را هدایت نمى‏کند.

ادامه مطلب...

روز عید قربان نقطه عطف آزادى در تاریخ اسارت‏ها و بردگى‏های دنیوی بود که بر انسان تحمیل شده بود و آن روز ابراهیم در کنار رسالت خویش به نمایشى سرخ فراخوانده ‏شد و آنجا صحنه رقابت آسمان با زمین بود و ابراهیم باید میان اسماعیل و پروردگارش یکى را بر مى‏گزید.

عید قربان یادآور همان سربلندی ابراهیم(ع) در آزمایش الهی است، سربلندی در آزمایش الهی در ذبح عزیزترین فرد زندگی مادی یعنی فرزندش و نشانه ای از پیروی کامل و بی چون و چرای فرمان الهی و اطاعت معشوق است و گاه قربانی به قدری ارزشمند است که جز خداوند کسی به ارزش آن پی نمی برد، کار آسانی نیست و ابراهیم خلیل الله (ع) می دانست که خنجر تیز و عریان با حنجره اسماعیل بی پرده سخن خواهد گفت و اینجاست که علایق را سر می برد و لایق الطاف ویژه رحمانی می شود، خدایان دروغین را از کعبه دل بیرون می کند تا جمال روشن حق را بی پرده دریابد.

محبوب ابراهیم، از ابراهیم تحفه ‏اى خواسته است هدیه‏ اى به نازکى حلق مبارک اسماعیل و اراده ‏اى به استحکام تیزترین شمشیرها و اینجا نقطه رویارویى همه انسان با همه شیطان است، آری این عید قربان است، عیدى که در آن، توحید ابراهیم، در دو راهى انتخابى سخت مى‏ایستد و ملائک، نفس‏ها را براى تماشا حبس مى‏کنند و انسان سربلند بیرون می آید چرا که ابراهیم در برابر معشوق خویش خم مى‏شود و رکوع مى‏ کند تا تیزى شمشیر خویش را دو برابر کند و تحفه‏اى را که براى اثبات صداقت خویش پیش‏کش آورده است تقدیم یار کند .

و این صحنه بالاترین نقطه‏اى است که اوج مقام بشر را تعیین مى‏کند و تا ابد درجه ایمان بندگی با همان نقطه سنجیده مى‏گردد و این عاقلانه ‏ترین جنون های دلدادگى ها‏ست، جایى که آنچه هست، معرفت است، نه مصلحت، ای خلیل الله، امتحان تو، بلنداى سقف عشق را در معمارى بندگى نشان داد، و خدا تو را استعاره کرد براى عبرت مدعیان ایمان، و زیباتر از آن خنجر عریان ابراهیم با حنجره اسماعیل بود چرا که اسماعیل لحظه ای سست نشد او ردای روشن ایمان و تسلیم را در آغوش کشیده بود تا اوج تجلی و شکوفایی روح ایثار را به همگان بیاموزد آنچه در قاموس بشر هنوز هم نامی ندارد.

پس روز عید قربان روزی است که نفس را به تیغ اطاعت قربانی کردند و گناه را بر آستان عصمت سر بریدند تا عید بندگی و عبودیت را به یادگار نهند، آری، این عید بندگی و عبودیت، عید پاکی و صلابت، عید صداقت و ایمان، عید خواری شیطان و اقتدار انسان است تا چشم فرشتگان و خاکیان و افلاکیان را بر این صفحه زیبای تاریخ بگشایند و دیدگان کور را بینا کنند.

ابراهیم خلیل الله، قبل از آنکه کارد بر گلوی اسماعیل نهد اول بر گلوی نفس خویش نهاده بود تا تلالو خون سرکشی و عصیان چشمان شیطان خناس را کور کند، تا دشمن قسم خورده آدم، در پشت درهای نومیدی، علم پروردگار را فریاد برآورد آن روز که در پاسخ شکایت فرشتگان از آفرینش انسان خونریز در زمین، از آفریدگار شنید که: «اِنّیَ اَعْلَمُ مالا تَعْلَمُونَ».

و این داستان کمال انسان است، درس آزادگی از بند غریزه است، رهایی از حصار تنگ خودخواهی است، و صعود روح و معراج عشق و اقتدار معجزه آسای اراده بشریست است، و نجات از هر بندی و پیوندی است که تو را بنام یک انسان مسئول در برابر حقیقت اسیر می کند.

ادامه مطلب...

عید قربان با نماز و عبادتش، با ذکر و دعایش، با قربانى و صدقات و احسانش، بسترى براى جارى ساختن مفهوم عبودیت و بندگى است و فصلى است براى قرب یافتن مسلمانان به خداوند آن هم در سایه عبودیت و اطاعت، و اینها نشانه و گواه مسلمانى آن پدر و پسر و شاهد صدق آن دو عزیز الهى در قلمرو بندگى بود پس عید قربان فصل فدا کردن عزیزها در آستان عزیزترین است یعنى خداى متعال.

عید قربان، عید شرافت بنی آدم است و کرامت انسانی اش ، جشن رها شدن از قید پدرانی است که جان فرزند خویش را نذر قربان گاه معشوق می کردند، عید قربان روز ثبوت و اثبات عشق و تسلیم است روزی است که انسان در برابر معشوق، هیچ بودن همه چیز را می پذیرد، خود و همه چیز را فدای او می کند و «تعبّد» را که نتیجه عرفان، شهود و دیدن یار است، به معرض دید می گذارد .

الهی! حج درونی ام را به قربانی کردن نفس پایان ده تا اسماعیل وجودم را که در من به ودیعه نهاده ای ، باهمان معصومیت کودکانه به دیدار تو آورم چرا که عید قربان ?پاک ترین عیدها است، عید سر سپردگی و بندگی به درگاه معشوق است، عید قربان، پیام آور ایثار و فداکاری، جشن رهایی از اسارت نفس و شکوفایی ایمان، عید عبادت و بندگی و اطاعت شایسته از پروردگار تواناست، عید پیروزی وظیفه و اوج تجلی روح ایثار است، عید نزدیک شدن دلهایی است که به قرب الهی رسیده اند، و روز ثبوت و اثبات عشق و تسلیم است.

آنچه انسان را به خدا نزدیک مى سازد، اطاعت است و عبودیت و آنچه دور مى گرداند غفلت است و معصیت و اگر ما، پاى خلاف، از مرز طاعت فراتر ننهیم و اگر با تیغ عصیان، دامن عصمت ندَریم و اگر دست تعدى به حرمات اللّه نگشاییم، آن روز، عید ما و عید راستین خواهد بود و برگزارى نماز عید در عید قربان در همین بستر معنوى است که جریان مى یابد و عید قربان مى تواند زمینه ساز رهایى ما از این گونه قیود و بردگى ها باشد تا به قلمرو بندگى خدا در آییم و خجستگى عید قربان نیز در همین نهفته است.

ادامه مطلب...

همه دیکتاتورهای تاریخ که عمری را با ظلم و ستم به مردم خود گذرانده اند در زمان ضعف و فروپاشی، اول مذاکره و مصالحه و آشتی را پیشنهاد کرده اند بعد مجبور شده اند که حق دیگران بدهند و یا سرنگون شده اند، مهم تر این که اول اقتصاد و منافع خود را از دست داده بعد به سرازیری سقوط و نابودی افتاده اند و این عبرت تاریخ است که قرآن بارها انسانها را به عبرت گرفتن از تاریخ توصیه کرده است، بدهی های بی نظیر آمریکا خود گواه دیگری است که دوره زمامداری آنگلوساکسون ها به پایان رسیده است و دنیا شاهد جهانی چند قطبی خواهد شد.

ایران به عنوان ابر قدرت منطقه و کشوری که در تلاش برای ثبات در منطقه و حتی در جهان است و در این راه بارها خسارت مادی و معنوی زیادی دیده است و شهدای زیادی به بشریت در تامین امنیت منطقه خاور میانه و آسیای غربی هدیه کرده است، وقتی که قلب تپنده جهان صنعتی امروز به خصوص اقتصاد و صنعت غربی ها به ذخایر این منطقه وابسته است، امنیت و قدرت داشتن، برای برقرار کردن امنیت در این نقطه از جهان که دائم در جنگ و خونریزی بوده و هست، قدرت و تدبیری مضاعف می طلبد و این ایران است که می تواند از پس این مهم برآید، جمهوری اسلامی ایران به گردن همه دولت های منطقه و کشورهای بین المللی حق دارد و باید ممنون ایران باشند چرا که با درایتی و سیاسی بی نظیر در طول تاریخ انقلاب اسلامی خود، صلح و دوستی را به همه ملت ها و دولت های جهان شناسانده است و لیاقت خود را در رهبری جهان اسلام و قدرت منطقه ای و جهانی اش به اثبات رسانده است.

حتی باید گفت که تصمیمات منطقی مقام معظم رهبری در بدترین بحران ها از جمله در حمله صدام به کویت، نابودی کمونیست، حمله امریکا به افغانستان و عراق و جنگ لبنان و اسرائیل و غیره... این بوده که ایران ستون صلح و ثبات در منطقه بوده و هست و بدون منطق درست و دیپلماسی سالم ایران در جلو چشم های جهانیان که به بهترین امکانات رسانه ای جدید متصل هستند و منتظر بودند تا در این سی و چهار سال یک نقطه ضعف از ایران بگیرند که نتوانستند، بهترین دلیل بر بی همتا بودن مقام معظم رهبری در تصمیمات بسیار مهم و در زمانهای بسیار حساس برای مردم ایران و همه جهانیان و مخصوصا منطقه صلح به همراه داشته است و بدون وجود ایران قدرتمند با ولی امری صالح و امین و روشن بین، این امنیت به راحتی به دست نمی آمد.

ادامه مطلب...

آقای روحانی و هیئت همراهشان در سازمان ملل نشان دادند که روی اصول ایستاده‌اند و در مسیر انقلاب اسلامی، چارچوب‌ها و سیاست‌های نظام و مقام معظم رهبری را رعایت می کنند و جدای از سخنرانی خوب اقای روحانی در سازمان ملل ولی مذاکره پانزده دقیقه ای ایشان با اوباما نمی تواند به هیچ عنوان رنجشی را که به روح شهدا و آرمانهای امام و مردم غیور ایران وارد کرده است را توجیه کند مگر چقدر شیعه باید در1400 سال ساده لوحانه فکر کند و بارها فریب بخورد؟ آیا نباید این خوش بینی مرز و اندازه ای داشته باشد.

مذاکره ایران و امریکا به مهمترین نماد ظلم ستیزی انقلاب اسلامی ایران در بین مردم ایران و همه ملت های منطقه و مردم آزادیخواه و روشن فکران جهان درآمده است و این به برکت خون شهداست به برکت اشک آن مادری است که وقتی آیفون خانه اش و یا تلفن منزلش به صدا در می آید امیدی در دلش روشن می شود که نکند خبری از بچه مفقودالاثرش برایش آورده باشند و جنازه اش را جستجو کرده و پیدا کرده اند تا جنازه بچه اش را که در یک گونی می باشد به او تحویل بدهند، آری، پسرش را آن جوان رشید را که بازمانده سرباز پاک لشکر خدا بود را بیاورند تا بتواند سر مزار فرزندش برود و از ته دل اشک بریزد و هنوز هم مادران زیادی هستند که بعد از حدود سی سال منتظر پیکر پاک فرزندانشان هستند درود بر شیر شما مادران که چنین فرزندانی را پرورش دادید هر چند می دانیم در آن پانزده دقیقه روح آن عزیزان کمی از ما رنجیده خاطر شدند که تقاضای بخشش از آنها را داریم.

ادامه مطلب...

وقتی امریکا و اسرائیل پیام رهبر بزرگ و مقتدر ایران در مورد حمله نظامی به سوریه را مبنی بر آتش در انبار باروت را دریافت کردند مجبور شدند راهی برای برون رفت آبرومندانه از حمله به سوریه برای خودشان درست کنند چرا که سخنان حضرت آقا (حفظ اله)، جدای از قدرت ایران و ابزارهای نظامی، از لحاظ امنیتی هم میتواند مردم و ملت های منطقه را بر سرشان خراب کند و اولین نتیجه گیری از جمله آتش در انبار باروت، به راحتی این معنی را می دهد که اسرائیل در قلب این انبار پر از باروت قرار گرفته است این جمله در مفهوم حقیقی آن یعنی محو حداقل نیمی از اسرائیل خواهد بود و چه بهانه ای بهتر از نابودی سلاح شیمیایی سوریه، به شرط حمله نکردن امریکا به سوریه تا آمریکائیان با آبرومندی از تهدیدات تو خالی و پوشالی خود عقب نشینی کنند.

ایران زمانی میتواند در دیپلماسی و پشت میز از حقوق خودش دفاع کند و برنده باشد که در صحنه عمل چیزی برتر از حریف در دست داشته باشد که در سوریه و در میدان عمل ایران علنا این برتری را به رخ همه کشید، جمهوری اسلامی ایران امروز در مسیری قرار گرفته که با تجربه هایی بسیار بزرگ و گرانقیمت خودش و برای به دست آوردنش با پادشاهان و دیکتاتورها و دشمنان خارجیش در طول قرن ها مبارزه کرده است و همین چند روز قبل که حضرت آقا امام خامنه ای (حفظ اله) فرمودند: ملت ایران با فداکاری شهیدان و با صبر و پایداری آزادگان و جانبازان و با گذشت و بزرگواری مردم قهرمان ایران توانستند خود را به قله‌های عزت برسانند.

همه ما می دانیم که انگلیس و امریکا کشورهایی مستبد و خود رایی هستند که سالها راست و دروغ را هم به راحتی ترجمه می کنند و با رسانه هایشان به خورد افکار عمومی میدهند ولی آنها نه در قدیم و نه حالا لیاقت الگو بودن برای مردم منطقه و جهانیان را نداشته و ندارند، امریکا مدام در حال تغییر راهبرد خود است و همیشه روش ها را عوض کرده اند نه نیات شان را، آنها هیچ وقت حرف و عمل شان یکی نبوده است مدام حرف عوض می کنند و به راحتی دروغ می گویند.

کنگره آمریکا که تحریم های ایران را تایید میکند و هر ماه علیه ایران تحریم های جدیدتری اعمال می کنند این تحریم ها را حتی رئیس جمهورشان هم نمی تواند تحریم ها را باطل کند و همه نمایندگان کنگره آمریکا از فیلتر صهیونیست جهانی رد می شوند و نماینده مردم امریکا در کنگره میشوند و بدون خواست صهیونیست ها آب هم اجازه ندارند بخورند پس اگر در امریکا سرانشان قولی از لغو تحریم ها به مقامات ایرانی بدهند فقط فریب است که البته دولتمردان ما و آقای روحانی مسلما به این امور واقف هستند.

و اینک که رئیس جمهور ایران در آمریکا هستند بهتر است سران کاخ سفید بدانند و به یاد بیاورند که با ملت ایران و دیگر ملت ها چه ها که نکرده اند، شما دولت های امریکا و انگلیس پیش کسوت در استعمار و استثمار این حقیقت تلخ را باید بپذیرید که فقط ملت ایران و ملت های منطقه و جهان نیستند که به تنهایی شما را متهم می کنند این تاریخ است که شما را زودتر از ما متهم میکند، که یک نمونه آن هم اینک همین آوارگی میلیونها انسان زن و بچه فلسطینی در کشورهای همسایه خودشان فلسطین اشغالی که بیش از نیم قرن است که آواره اند و شما به قول حرف مسخره خودتان رهبران دنیای مسخره صهیونیستها عین خیالتان نیست، اگر در بین همه ملت های همین منطقه خودمان در خاور میانه نظرسنجی کنند کسی نیست که از رذالت سیاست های انگلیس و آمریکا سخنی به میان نیاورد و حالا که ایران آمده و سیاستش را مبنی بر صلح پایدار بدون دخالت خارجی قرار داده با او دشمن شده اید. ادامه مطلب...

شروع قسمت سوم و آخر

گروهان ما تا به جاده خرمشهر برسد از نود نفر به کمتر از بیست نفر رسیده بود هوا هم که از همان اول تاریک بود نمیدانم چرا تاریکی اش بیشتر شد فکر میکنم به خاطر دور شدن از محل انفجارها جایی که ما بودیم نه خودی و نه نیروهای غیر خودی نمی توانستند خمپاره و یا توپخانه بزنند تاریک بود و اصلا نمیتوانستیم جلوی خودمان را به راحتی ببینیم در میان راه تا به جاده برسیم عده ای از بچه ها زیر خمپاره ها و گلوله های دشمن شهید و عده ای هم زخمی شده بودند و عده ای هم که سالم بودند خیلی از انها مجبور می شدند زخمی ها را به پشت جبهه ها بر گرداندند ولی هر چقدر ما نزدیک تر می شدیم خطر کمتر میشد چرا که فقط خطر گلوله بود و از خمپاره عراقی ها خبری نبود ما دیگر به نزدیک عراقی ها رسیده بودیم و در آنجا فقط خطر گلوله وجود داشت و آر پی جی.

بعد که از جاده رد شدیم تازه باید با یک باتلاق مصنوعی دست و پنجه نرم میکردیم عراقی ها با کمک بهترین مستشاران نظامی دنیا برای جلوگیری ایرانی ها به خصوص از دست ندادن خرمشهر با کمک آب رودخانه کرخه نور باتلاقی مصنوعی و وحشتناکی بین جاده و راه آهن درست کرده بودند و بین جاده تا راه آهن سراسری حدود صد متر فاصله داشت و ما باید این مسیر را از باتلاق رد می کردیم که تا قفسه سینه مان در باتلاق فرو رفته بودیم.

این را هم بگویم که قبل از حمله در بین بچه ها حرف هایی که با هم می زدیم بعضی برادران میگفتند امام فرموده اند خرمشهر باید آزاد شود و این وظیفه سنگینی روی دوش بچه ها به خصوص فرماندهان گذاشته بود و البته اراده ای محکم هم در بین بچه ها به وجود آورده بود که باید خرمشهر را بگیریم بعضی از بچه ها هم می گفتند صدام در یکی از سخنرانی هایش گفته اگر ایرانی ها بتوانند خرمشهر را پس بگیرند من کلید بصره را هم به آنها میدهم و اسم شهر خرمشهر را شهر محمره گذاشته بود و امیدش به مستشاران نظامی امریکایی غرب و شرق بود و در افکار عمومی دنیا بهترین سطح تبلیغاتی را برای صدام بوجود آورده بودند و سران کشورهای مزدور عربی هم چون خرمشهر دست صدام بود از او یک قهرمان عربی ساخته بودند .

ولی این امدادهاتی غیبی بود که رزمندگان اسلام را هدایت می کرد در باتلاق با اینکه هزاران گلوله از دوروبرمان می گذشت اصلا به آنها توجه نمی کردیم به شدت هوای همدیگر را داشتیم که اگر کسی زخمی شد نگذاریم به ته باتلاق فرو رود چون که باتلاق مصنوعی بود و بعد از خشک شدنش بچه ها مفقود الاثر میشدند ولی همه ما از باتلاق رد شدیم و خود من و هجده تا از بچه ها از باتلاق سالم و بدون هیچ خراشی بیرون آمدیم و سریع یک سازماندهی بین خودمان انجام دادیم هیچکس در باتلاتق نیفتاد اگر کسی به داخل فرو میرفت به راحتی می فهمیدیم چون همه ما پشت سر هم حرکت می کردیم ولی هیچ کدام از بچه ها در باتلاق نیفتادند مگر معجزات جبهه که بارها و بارها من و دوستانم می دیدیم چه چیزی می توانست باشد.

ادامه مطلب...

شروع قسمت دوم

خدایا چقدر این کمک های مردم برای بچه ها دلگرم کننده بود، با خواندن هر نامه گرمای مطبوعی در درون من وارد شده بود که وقتی برگشتم فهمیدم که چه امتهان سختی را پشت سر گذاشته ام و در یک امتهان الهی به شدت مردود شده ام به هر حال آن نامه و نامه های بعدی که همراه خودم برداشته بودم انشالله در کتاب خاطراتم خواهم گفت آن نامه و نامه های دیگر که مردم غیرتمند ایران اسلامی برای بچه ها با آذوقه و کمک های مردمی می فرستادند منظورشان همه رزمندگان بوده است آن نامه که فقط برای علی یا فقط برای من نیامده بود آن دختر ده یازده ساله از چهار محال بختیاری که شکلات و بیسکویت که خورک بچه هاست را برای ما به عنوان یک رزمنده و سرباز اسلام فرستاده بودند و یا پسته ای که در نامه اش نوشته بود بخورید و بر دشمن بتازید که پیروزی از آن لشکریان خداست معلوم بود که آدم بزرگ آن را نوشته است، سالها گذشت تا توانستم حسرت و ندانم کاری و غفلت این حرفهای علی آقا را که روح و جسمم را در حسرت فرو می برد کم کنم مدام حرف هایش در گوشم می پیچید اینکه می گفت هر چند ساعت یکی از مشماها را در می آورم و می خوانم و از نو متولد می شوم و روحیه می گیرم به من گفت نرو عقب همین جا باش پیش من بمان طوری حالیم کرد که اگر انجا بمانم خیلی خوشحال میشود به من گفت اگه اینجا بمانی با هر مشمایی که باز میکنی و نامه را می خوانی مثل من تازه متولد میشوی، مهم تر اینکه گفت اگر اینجا بمونی چیزهای بهتری هم به تو یاد می دهم اخه چه چیزی بهتری پسر پانزده ساله ای میتوانست به من یاد بدهد همان چیزی که یادم داده بود و خواندن نامه ها، چنان من را تکان داده بود که هضمش در آن سن برایم سخت بود ای وای از کور و کر و لال بودن دل آدمی.

خدا را شاهد می گیرم که نمی دانم چرا نماندم؟ بیشتر فکر میکنم چون دعوتش غیره مننتظره بود و زود اتفاق افتاد نمیدانم شاید هم چون غافلگیر شدم یا به خاطر جهانگیر که مرا مسئول اداره گروه کرده بود و یا به خاطر مسائل پیش افتاده و بهانه آوردن های دیگر، و یا بهتر بگویم چون به آن درجه از خلوص و معنویت نرسیده بودم، من فکر میکنم میبینم میتوانستم بمانم ولی خوب اگر قرار بود من در این امتهان قبول بشوم که لیاقتم مثل همون بچه ها بود شهادت را که به راحتی و بدون امتهان نصیب کسی نمی کنند همچون شهید بزرگوار دکتر بهشتی که میگفت بهشت را به بها می دهند نه به بهانه، و من از خجالت و فقط با سکوتم به علی نشان دادم که بر می گردم، و علی این دوست تازه و دوساعته ام با دوستان دیگرش همگی شان شهید شدند، البته نه من که همه بچه ها در خط مطمئن بودند که اینها شهید میشوند چرا که شهادت طلب بودند آنها جلوتر از زمان خود حرکت کردند و پیشتازان قافله انفلاب اسلامی و یاران مخلص امام زمان(عج) و دوستداران واقعی حضرت امام (ره) بودند، آنها تاریخ را ورق زدند و خودشان تاریخ را نوشتند، روحشان شاد باد.

ادامه مطلب...

یک هفته قبل از حمله دوم بیت المقدس ما را به خط مقدمی بردند که به آن منطقه جبهه دب وردان می گفتند تاریخ حدودا پنجم اردیبهشت1361 بود البته شاید یک روز پس و پیش باشد ولی میدانم در همین روز بود بچه های خط شکن آن منطقه را دو روز قبل از آن گرفته بودند و ما برای پشتیبانی و تحویل گرفتن خط به آنجا رفتیم تا ما که نیروهای تازه نفس بودیم بهتر بتوانیم خط را حفاظت کنیم و همین کار را هم کردیم و آنها که خط را گرفته بودند برای استراحت عقب نشستند و خودشان هم بارها به ما محکم هشدار دادند گفتند که ما نتوانستیم تمام منطقه را کامل بگیریم و ارتفاعات اصلی و قسمت هایی مهم در ارتفاعات دست عراقی ها مانده است و شما همگی در تیررس آنها هستید شدیدا به ما سفارش کردند که چون شما را به راحتی می بییند باید خیلی مواظب باشید.

منطقه کوهستانی نبود و ولی تپه ای بود که بیشتر پستی و بلندی تپه های آن در یک تا دو کیلومتری باعث شده بود فاصله ما تا عراقی ها بیشتر از دو کیلومتر و کمتر از یک کیلومتر نباشد و نیمه شب در تاریکی و زیر خمپاره ها ما را با ماشین و نفربر به خط بردند تاریک بود و خمپاره ها لحظه ای قطع نمی شد فهمیده بودند داریم جابجایی نیرو می کنیم .

در همان روز اول که آنجا بودیم و در سنگرها وسائل خود را مرتب می کردیم برادری بارها فریاد می زد که یک یا دو نفر داوطلب می خواهم تا به بچه هایی که حدود سیصد متر جلوتر از خط مقدم حفره و نقب زده بودند تدارکات برسانیم من هم چون خیلی زیاد پر شور بودم بلافاصله دستم را بالا بردم و گفتم من حاضرم ولی جهانگیر فرمانده من به من اجازه نداد که بروم کمکش کنم می گفت تو اگر بروی صد در صد کشته میشوی و نگذاشت به کمک این برادر بروم.

ادامه مطلب...