سالروز میلاد پیامبر اعظم حضرت محمد (ص) این اشرف و خاتم الانبیاء، خجسته ترین و نشاط بخش ترین خبری است که عالم بشریت از ابتدای خلقت تا انتهای هستی متاثر از آن بوده است، میلاد پیامبر اعظم(ص)، میلاد امید انسان به آینده، و نورافشانی به ظلمات زندگی است، و دستاورد بزرگ آن، هویت یابی الهی و شناخت فطرت انسانی است و در محضر چنین مولودی است که همچون ریسمان هدایت الهی، ضامن اتصال بشر به خالق هستی است، و راه رسیدن انسان به معبود خویش است.

هفدهم ربیع الاول سالروز میلاد ختمی مرتبت، پیامبر اعظم، حضرت محمد بن عبدالله(صلی الله علیه و آله وسلم) است، مولود مبارکی که اراده الهی برای مبارزه بی زوال با جاهلیت و شرک و ظلم و تباهی پا به جهان گذاشت و جهان را در احاطه کامل خویش گرفت و پرچم دار سعادت نهایی انسان شد، و انسان را از ظلمات جهل و فساد و ظلم به سوی نور و ایمان و عدالت حرکت داد و تجلی بخش غلبه حق بر باطل شد.

در روزگاری که کرامت انسانی به تاراج قومیت می‌رفت، و در آن زمان که عبودیت را عفریت جهالت به برهوت شرک رانده بود، و آن زمان که شکوفه‌ دخترکان عاطفه ناشکفته در گور نخوت دفن می‌شدند، و شعر و شراب و شهوت، متاع بازارها بود، یاابن رسول الله آمدی، با دست‌هایی از بوی بهشت، با نگاهی به وسعت عشق و تبسمی ‌به زیبایی محبت، و هدیه‌ای آوردی به گران قدری توحید و چه پر بها بود هدیه ات و قدم و نفست.

حضرت محمد (ص) این مولود بسیار مبارک در زمانی پا به جهان گذاشت که سیاهی و ظلمت آنچنان خورشید روشنائی و عدالت را در جهان بلعیده بود که زندگی انسان، تعبیری جز تسلیم و اسارت نداشت، و انسان، قربانی مطلق فساد فراگیری بود که از سوی حاکمان زر و زور و تزویر بر جوامع بشری حاکم بود، روزگاری که میوه اش فتنه و خوراکش مردار بود، سایه های ترس شانه های مردگان را می لرزاند، تازیانه ستم، عاطفه ها را از چهره ها می سترد، تاریکی در اعماق تن انسان زوزه می کشید و دخترکان بی گناه در خاک سرد، زنده به گور می شدند، و در این هنگام بود که حضرت محمد (ص) رسول خدا بر چکاد کوه نور ایستاد و زمین در زیر پاهای او استوار گردید.

هفدهم ربیع الاول روز میلاد پر برکت خاتم الانبیاء، محمد مصطفی (ص) است، و اکنون هنگامه نوید سپری شدن زمستان سرد و سیاه جاهلیت رسیده است، و طبیعت خشک و بی روح جزیرة العرب در انتظار رسیدن به سرسبزی   روز هفدهم ربیع الاول لحظه شماری می کند، آبشار زلال نبوت برسرزمین دل های عطشناک و تفتیده،  جان می بخشد، و کویری که در باور خود به جز خار و خاشاک  ندیده است، اینک خرمی و  تازگی و ترنم آوای فرشتگان را تجربه می کند.   

عزیزی می آید و با آمدنش،شعر بشریتشعور می یابد، آسمان هستی به یک باره بهنور می نشیند، زندگی با آمدن او حیاتی دیگر و و تولدی دوباره می یابد و جان های خسته و آواره بانغمه ی دلنشین با شعار توحید به سرمنزل مقصود فراخوانده میشوند، تا در افق تابناک یکتا پرستی، آرام و قرار گیرند.

در روز مبارکو خجسته‌ هفدهم ربیع الاول، حبیبی می آید که طبیب دل است، و عطر دل انگیز گل واژه های کلام او ملک و ملکوترا به رایحه یتوحید کلمه، وکلمه توحیدی معطر می سازد، آری، هنوز هم فرمان مطاع او مسلمانان را به میثاقاخوت دعوت می کند، و بشریت را به همزیستی مسالمت آمیز فرا میخواند، ایامخجسته ی نخستین بهار (ربیع الاول) نقطه ی عطف هستی، و رمز و راز همبستگی است، چرا کهمحمد (ص) شمع جمع آفرینش است.       

وجود ذی قیمت آخرین سفیر الهی، این ستاره پر برکت، از بدو تولد تا روز قیامت، تجلی خیر و برکت و عنایت است، که همواره به انسان اعطاء می گردد، و اسلام ناب محمدی (ص) که انقلاب و نظام ما نیز محصول و عصاره چنین کیمیایی است، یکبار دیگر ثابت کرد که این نور عظیم معنوی،پایان ناپذیر، لایزال و همیشه نقش آفرین است.

این میلاد خجسته و سراسر نورانی، که متقارن با میلاد عشق آفرین رئیس مذهب جعفری امام جعفر صادق(ع) نیز می باشد، بشارت شکل گیری امت واحده ای است که تشکیل دهنده و موسس حکومت جهانی اسلام در آخرالزمان به امامت و رهبری یگانه عدالت گستر گیتی، منجی عالم بشریت، صاحب الزمان، حضرت ولی عصر، امام مهدی موعود(عج) هستند.

میلاد خجسته و مبارک گل خوش بوی آمنه، سراج، منیر ونور بخش دیده افلاکیان و خاکیان حضرتمحمدمصطفیصلی الله علیه و آله و سلموولادت با سعادت ششمین خورشید پر فروغ آسمان عصمت و امامت، امام صدق و صفا، فاتح قلههای علم و دانش و بزرگ پرچمدار شیعه راستین علوی حضرت امامجعفر صادقعلیهالسلام این دو مناسبت ارزشمند را به ساحت مقدس امام عصر (ارواحنا له الفدا) و به شما و تمامی مسلمانان و رهروان راستین آستان هدایت تبریک و تهنیت می گوییم و بر شما مبارکباد.