برکه های صحرای تف زده و آبگیرهای غدیر خم قرن ها بود که انتظار میکشیدند تا راز خلقت شان را در آن بیابان خشک و برهوت دریابند، تا آن که کاروان آمد و در غدیر خم توقف کرد، پیامبر خدا به سخن درآمد و جمعیت انبوه یکصد هزاری نفری که در شرایط قبیله ای آن زمان سابقه نداشت جمع شدند، همه آنها از اقصی نقاط دنیای آن روز آمده بودند تا در آن گرمای سوزان غدیر خم به نوشیدن کلام آخرین پیامبر و فرستاده خدا گوش فرا دهند.
چرا که پیامبر خدا (ص) دوست داشت عید غدیر که عید جشن امامت و ولایت و تعیین رهبرى است، براى همیشه باقى بماند و مسلمانان در همه اعصار آن را زنده و جاوید نگاه دارند، چون یاد على، نام على و غدیر على چیزى جز استمرار رسالت در امامت و ولایت برای اسلام ناب محمدى نبوده و نیست و اراده حکیمانه خداوند بر این تعلق گرفته بود که واقعه تاریخى غدیر در تمام قرون و اعصار به صورت زنده در دلها و به صورت مکتوب در اسناد و کتب باقی بماند و نویسندگان اسلامى در کتابهاى تفسیر و حدیث و کلام و تاریخ از همان زمان درباره آن شفاهی و کتبی داد سخن سر دهند و به همه بفهمانند که ارزش غدیر به دلیل شخصیت یگانه و بزرگوار حضرت علی (ع) است.
نسیم کلام پیامبر صلی الله علیه و آله این امین منادی وحی الهی و رسول پیام های خدایی همه جا را از عطر ستایش خدا پر کرد، آن گاه علی علیهالسلام را به سوی خود خواند، دست او را بالا برد و بر مردم نشانش داد و آن دست نورانی قرآن ناطق بود که تا عرش خدا اوج گرفت و پیامبر در فضایلش سخن ها گفت و برکه غدیر خم در آن روز بزرگ و مقدس بلاخره پس از قرن ها راز خلقت خود را دریافت و شاهد بود که کدامین انسان والا در آن روز بزرگ بر فراز همه اعصار تاریخ جای گرفت و بر تیغ فضیلت و راهبری فراتر رفت.
در این روز فرخنده عید غدیر، خداوند تبارک و تعالی، آرمانی ترین اندیشه را به پیامبر خویش ارزانی داشته است، اندیشه ای که در جهان خاکی، تحولی عظیم و در جهان افلاکی، ذوقی سلیم، برای عبادت حضرت پرورگار به وجود می آورد و در آن روز، گویی هنگام عاشقانگی ها بود با ذکر و نام یا علی (ع)، هر دو دست نشان عظمت همدیگر بودند، عظمتی که خداوند آن را در ادیان دیگر بشارت داده بود و لزوم دستیابی بشر برای رسیدن به منزلت رستگاری و کرامت انسانی خویش را در دستان این بزرگواران قرار داده بود.
عید غدیر بشارت امامت و حکومت صالحین بر زمین بود، بشارت فصلی که عدالت الهی را در نقطه نقطه زمین مستقر کند، بشارت ولایت مولا امیر المؤمنین علی علیه السلام، عدل مجسم خداوند در زمین بود و درود خداوند بر امین وحی الهی و کشتیبان نبوت ، حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و روح نماز، مولای جوان مردان، حضرت علی مرتضی باد.
رمز عید بودن غدیر کمال دین و اتمام نعمت در سایه تداوم خط رسالت در شکل و قالب امامت بود، مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِیٌّ مَولاه و تاریخ سال خورده حجاز، هنوز هم هجوم بی دریغ بعضی دستان منافقانه بخ بخ را که برای بیعت پیش علی (ع) می آمدند را خوب به خاطر دارد و سیل تبریک های پیاپی که بعضی از آنها بوی نفرت می داد و عقده های سر باز کرده و زخم های چرکینی که متولد می شد و در اینجا بود که سکوت، به زمزمه نشست، زمزمه ها بلند و بلندتر شد و موجی از همهمه در کاروان افتاد.
و در همان حال که دستان خدا در دست رسول خدا صلی الله علیه و آله بالا می رفت، شاد باش هایی که آمیخته با کینه و رذالت و نفس های شیطانی بود فرود می آمدند، ولی بلاخره چشمه حیات جاری شد تا بنی آدم، عطش بی حد و حصر خود را در زلالی محبت مولا علی (ع) فرو بنشاند، و خداوند متعال ولایت علی علیه السلام را به انسان هدیه کرد و حصار محکم خود را به بشر ارزانی داشت غدیر حر‌ف‌های بسیاری برای بشریت دارد و هر که خوب گوش بسپارد می‌تواند صدایش را بشنود چرا که عشق در غدیر معنا می‌شود و بار رسالت نبوی تمام انبیا، در غدیر به سرمنزل مقصود می رسد.
آینده انسان و تاریخ به دست های یداللهی علی (ع) سپرده شد تا در سایه سار محبت و عدالت بی دریغش، جهان به آرامش برسد و حب علی علیه السلام سر آغاز همه خوبی ها گشت و راه راست نمایان، و دین خدا تکمیل شد، بارانی از رحمت باریدن گرفت و خداوند مهر علی را به خاک هدیه کرد و خاک بارور شد، نام علی را به گوش آب ها خواند و رود ها خروشیدند، یاد علی را به درخت ها سپرد و درخت ها سر سبز شدند.
صدای هلهله می آید ولی حزنی غریب گلوی لحظات را می فشرد و غدیر شادمان و غمگین است، و از اینجاست که نقطه آغاز دلتنگی های علی (ع) شروع می شود، شروع داستان حق طلبی فاطمه علیها السلام و شهادت آن بانوی گرامی و بزرگوار هر دو جهان است، غدیر روز رنج های نیامده علی (ع) است و ابتدای بیست و پنج سال خانه نشینی ذوالفقار و اولین پژواک از اندوه بی شمار چاه دلتنگی های مرتضی علی (ع) است.
هجدهم ذی حجه سال دهم هجری روزی است که هستی ، تمامیت خود را به غدیر بخشید و غدیر برکه ای از تدبیر شد برای رسیدن به رستگاری های پیاپی انسان و علی علیه السلام آن هدایت کننده بزرگ که اگر بعضی دست های منافقانه با او بیعت راستین می کردند امروز کام زمین در عطش عدالت نمی سوخت و اگر جهان، قدر غدیر را میدانست اکنون آسمان ها آرزو می کردند که ای کاش لحظه ای به جای این کُره خاکی باشند، هر چند که در این روز فرخنده عید غدیر، این خورشید است که با تابشِ خود بر علی علیه السلام به زمین فخر می فروشد.
پیامبر خدا صلوات اله علیه پیغام خدا را رساند و فرمود: خداوند متعال بعد از من او را انتخاب کرده است، و این وحی خدا بود امامت علی (ع) حکم الهی بود و همه با علی (ع) از مرد و زن بیعت کردند و غدیر خم در آن روز بر خود میبالید و غدیر تجلی گاه نام و یاد علی علیه السلام شد.
ای مردم: دانشی نیست که خداوند به من تعلیم نکرده باشد و من نیز هر چه که تعلیم گرفته ام به علی(ع) این امام پرهیزگاران و پارسایان آموخته ام و دیگر دانشی نیست مگر آنکه به علی(ع) تعلیم کرده ام و اوست امام و راهنمای آشکار، ای مردم: علی را برتر و والاتر از هر کس بدانید که خدایش از همه والاتر و برتر دانسته است و به ولایت او تمکین کنید که خدایش به ولایت بر شما منصوب فرموده است.
حضرت علی (ع) قهرمان بت شکن و عدالت خواه تاریخ که در سراسر زندگی خود، فقط حق گفت و برای حق کوشید و سرانجام در راه اجرای حق و عدالت به شهادت رسید.
اینک می بینیم که شخصیت حضرت علی علیه السلام چون دریای پهناوری تمام جهان هستی را در بر گرفته است و شگفتا که این دریا با دیدن اشک کودک یتیمی طوفانی و متلاطم می‌شود.
و تاریخ گواه است که شایستگی حضرت علی (ع) این مرد یگانه پس از 25 سال کنج عزلت اجباریش با تشکیل حکومتی توحیدی و با محوریت عدالت و کرامت انسانی به همگان اثبات گردید و اگرچه حکومت کوتاه مولای متقیان کمتر از پنج سال و با آن همه دسیسه و توطئه ها طول نکشید، ولی چونان آفتابی درخشان می تواند سر مشق و الگوی حاکمان و دولت ها در همه زمان ها و دوران ها باشد.
خداوند متعال با برانگیختگی آخرین رسول خویش و ابلاغ دین اسلام بر ایشان، بلوغ و کمال فکری بشر را پس از قرنها، فلسفه بعثت انبیا را با فرستادن کتب آسمانی در وجود نبی مکرم اسلام حضرت محمد صلوات اله علیه به تجلی رساند و با تعیین امامت پس از پیامبر (ص) در روز غدیر خم کرامت و منزلت انسان را به عرصه تحقق درآورد و غدیر نتیجه و فلسفه بعثت انبیا گردید.
چرا که بعد از رسالت پیامبر اسلام بشریت به کمال فکری و بالندگی دست یافت و این بزرگترین دلیل برای خاتمه بخشیدن به بعثت انبیا بود و نیازی نبود که رسول دیگری مبعوث گردد و دین تازه ای معرفی شود اما بعد از کمال فکری بشر، نوبت متجلی شدن آرمان بزرگ خلقت انسان که همان جانشینی خداوند و دستیابی به منزلت و کرامت او بود رسید و خداوند متعال با ایجاد امامت در پرتو نبوت این آرمان را دست یافتنی ساخت.
و به این صورت بود که غدیر تداوم رسالت محمد (ص) در ولایت علی (ع) شد، غدیر یعنی دست انسان در دست ولی خدا و امام معصوم و بیمه شدن از طاغوتهاست، غدیر روز تکمیل دین و اتمام نعمت است، عید هواداران حق و وفاداران به پیامبر(ص) و خاندان اوست، عید انسانیت و کمال طلبی و عید نورافکنی بر اندیشه هاست، غدیر عید عدالت و رهبری است، غدیر یعنی تداوم رسالت در امامت و عید غدیر عید الله اکبر است و روز نشان دادن خورشید است.
عنصر بسیار مهم و ارزشمندی که در نتیجه صدها سال تلاش و کوشش خردمندان و مصلحان بزرگ اجتماعی بشریت بدست آمده و منزلت و کرامت انسانی را موجب گشته است بی ارتباط با فلسفه بعثت انبیا و هدایت آنان نبوده و اصولا دین چیزی جز عامل هدایت بشر به سرمنزل رستگاری و کمال نبوده و نیست.
روز عید غدیر روز تکامل مادی و معنوی آفرینش است و در این روز توحیدی شکوفایی ولایت در قاموس خلقت شکل گرفت، روز عید غدیر خم نتیجه تلاش هزاران پیام آور الهی است و در این روز کائنات باید شاهد پیوند امامت و نبوت می بودند، پیوندی که انوار نورانی آن با گره خوردن دست ها در همدیگر تمامی آسمان و زمین را در برگرفت و ذره ذره هستی شروع به تسبیح ذات اقدس باری تعالی کردند.
اینک پیام غدیر به لطف امام غدیر بعد از 1400 سال به ما هم رسیده است و هنگام آن است که ما نیز همچون غدیریان آن زمان که با مولای خود دست بیعت دادند، با مولا و سرور و صاحب خود دست بیعت دهیم و بدانیم که علی (ع) برگزیده حضرت محمد (ص) نیست بلکه منتخب خداست و پیامبر فقط ابلاغ گر پیام الهی نسبت به امامت آن بزرگوار بوده است.
مهربانا، تو را سپاس که ریسمان نجات ولایت مولا علی (ع) و فرزندانش که درود تو بر آنها باد را به سویمان فرستادی، تو را سپاس که به این روز گرامی مان داشتی و باران کرامتت را بر ما باریدی، دلهایمان را به عهدی که بر ولایت با تو بستیم محکم کردی، قلب هایمان را به میثاقی که در باب ولایت از ما گرفتی پایدار ساختی و انکار روز قیامت را بر ما نخواستی، تو را سپاس که کمال دین و اتمام نعمتت را در ولایت امیر المؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام نهادی تو را سپاس می گوییم و همیشه شکرگزار تو هستیم.
روز عید غدیر خم، دریای جاری در تمام هستی است و این دریا هیچ گاه از جوش و خروش باز نخواهد ایستاد، چرا که عشق در غدیر معنا می شود، و بار رسالت نبوی تمام انبیا به سر منزل مقصود می رسد، و غدیر روز عاشقی، روز پیوند گذشته و آینده، روز اکمال دین، روز سرافرازی انسان و روز فخر بشر به خویشتن است.
ای غدیر، ای برکه سترگ، ای روح آبی صحرا، ای انعکاس حقیقت مطلق علی (ع) و ای جاودانه جاری سخن بگو، از آن روز جاودانه بگو و سخن بران از علی (ع)، از دریا بگو، از روح پاک عالم معنا بگو، از اسرار نهان و هویدا بگو، از آن کعبه دلها بگو، ای غدیر ای بیان قدرت ایمان، ای افتتاح خط امامت، ای امتداد راه رسالت، ای تبلور عظیم ترین حماسه جاودانه و ای یگانه، هم چنان و موج گستر بمان و هم چنان ما را به خود بخوان که سخت محتاج توایم.
در فرهنگ غدیر ظهور منجی عالم بشریت و ستیز آرام ناپذیر با بی عدالتی ها به بهترین وجه آن مفهوم و معنا می یابد و انقلاب اسلامی ایران و جنبش بیداری مستضعفان جهان بارقه ای از تجلی فرهنگ غدیر در دوران معاصر است و رسالت غدیر برای ما وحدت جامعه اسلامی و پیروی از ولایت فقیه است.
عید غدیر روز بیعت است و حمایت از ولایت، روز مبارک باد گفتن است به یمن ولایت، و روز شادباش گفتن است به حضرت ولی عصر (عج) و بیعت مجدد با او، روز سلام و صلوات است بر پیامبر صلی الله علیه و آله، روز سپاس مندی از خداست که در دریای طوفانی و پر غفلت دنیا، کشتی نجات ولایت را به سوی مان فرستاد.
ولایت و محبت عترت رسول خدا (ص) بزرگترین لطف خدای متعال به مسلمانان جهان به خصوص شیعیان است و در حقیقت دوستی اهل بیت عصمت و طهارت به عنوان چراغ های هدایت و کشتی نجات بعد از پیامبر اکرم (ص) به جامعه اسلامی ارزانی شدند و حب آنها مایه رستگاری و سعادت بشریت شد.
در آخر کلام این عید بزرگ غدیر را به تمامی مردم عزتمند ایران و به همه مسلمانان جهان و به مقام معظم رهبری امام خامنه ای (حفظ اله) تبریک و مبارک باد می گوییم، مبارک باد نام علی، عدالت علی، راه علی، عشق علی، ذکر علی و عید علی مبارک باد و مبارک باد این روز عید غدیر بر ولایت قائم آل محمد حضرت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف).
فارغ از هر دو جهانم به گل روى على(ع) از خم دوست جوانم به خم موى على(ع)
طى کنم عرصه ملک و ملکوت از پى دوست یاد آرم به خرابات چو ابروى على(ع)
