بیست و یکم ماه مبارک رمضان مصادف است با سالروز شهادت ابرمردی که برای آمدنش خانه خدا شکافته شد و برای رفتن اش، فرق مبارکش را براساس کینه و عداوت در بهترین لحظه و مکان شکافتند.
یکی از غمبارترین و بزرگترین حوادث تاریخ مسلمانان، که در راه تغییر مسیر اسلام روی داد، شهادت حضرت علی (علیه السلام) بود، با شهادت آن امامِ همام، اسلام یگانه حامی واقعی خود و تنها نگهبان دلسوز اش را از دست داد، مسلمانان از برکت وجود پیشوایی محبوب، زمامداری عادل، امامی عالم، رهبری رئوف و مهربان محروم شدند، و امواج بلایا و فتنه ها از هر سو آنها را احاطه کرد.
ای مظهر رسالتِ تاریخیِ تمامی پیامبران، و جوهر همهِ انقلاب های توحیدی، ای آقا جان ، صدای فزت و رب الکعبه تو عالمی را در غم فرو برده است، ضربت شقی، شقی ترین اشقیاء ابن ملجم مرادی لعین، ضربتی بود که بر پیکر اسلام، حُریت، عدالت و بر تمامی اهداف عالی انسانی وارد شد.
حضرت امیر مومنان امام علی (علیه السلام) در این شب دعوت حق را لبیک می گوید و مردم کم کم می فهمند امیرشان، خلیفه جهان اسلام همان سایه معصومی بوده که شب ها نان بینوایان شهر را بر دوش می کشیده، و سفره هایشان را به بزم رونق می بُرده، مردی که خیلی از یاران و اصحابش، به طمع بیت المال، عدالتش را سرزنش می کردند و در تنگناها و فتنه ها تنهایش می گذاشتند، مردی که برای جنگ های ناخواسته، بی دلیل سرزنشش می کردند، مردی که بدون واهمه و محافظ، شب ها در خانهِ بیوه زنان و یتیمان کوفه را می کوبید تا لبخند شادی بر رخسار کودکان گرسنه بنشاند.
امام علی(ع)، نطق بلیغ توحید بود، و سکوت25 ساله اش، بلندترین فریاد تاریخ بود که طنین اش، هنوز هم ردپای مظلومیت و عدالتش را در بستر تاریخ منعکس می کند، او توجیه کننده عدل و نشان دهنده عالیترین مظاهر آن بود، و دنیا از روزنه وجود علی(ع) به شناخت عدل توفیق یافت.
پیشوای بزرگ مسلمین جهان حضرت علی (ع) از درون قبله گاه مسلمین کعبه خدا پا به عرصه وجود گذاشت و همگان را به پرستش خدای کعبه فرا خواند، پرچم های ضلالت را از فراز کعبه بر زمین افکند، و این شمشیر او بود که اساس اسلام را استوار ساخت.
حضرت علی (ع) کمال تولد انسان است، و در زمانی که پادشاهان با لشکر کشی ها و شمشیرها، سرزمین ها را برای چند صباحی فتح می کردند، امام علی (ع) از بالای منبر دلها را برای همیشه فتح می کرد.
رسالت تاریخی تمامی پیامبران در حضرت علی (ع) تجسم یافته است، علی(ع) کسی است که نه تنها با اندیشه و سخنش، بلکه با وجود و زندگی اش، به همه درد ها و نیازها و همه احتیاج های چند گونه بشری، در همه دوره ها پاسخ می دهد، تمام پرسش های بی پاسخ خلقت را به پاسخ می ایستد، کسی که کعبهِ آرزوهای تمامی حق جویان و حقیقت خواهان است، قبله عارفان و خدا پرستان است و مصباح جمال ازلی و گوهر تابناک الهی است.
امام علی (ع) گنجینه بی بدیل خلقت بود، اگر او نبود مؤمنان پس از رسول اکرم(صلوات اله علیه) ناشناخته می ماندند، قرآن از پراکندگی به یکپارچگی نمی رسید، حق برای چند صباحی مهلت خودنمایی پیدا نمی کرد و هیچ مصداقی برای حکومت عدل پدید نمی آمد.
علی (علیه السلام) ولایت آسمان و زمین را در دست داشت و بر دل ها حکم روا بود، گماشتهِ خداوند بر زمین، نگهبان خاک و حجت پروردگار بود، هرگز برای فرمان روایی خود اسباب و بهانه دنیوی نخواست، همواره پا بر جای پای رسول خدا نهاد، و هیچ کس در عمل کردن به قرآن از او پیشی نگرفت.
شهادت مولی الموحدین امیرالمومنین، حضرت علی (ع) آغازگر اشاعه عدالت و مردانگی، و معرف والاترین الگوی شهامت و دیانت بر محضر حضرت ولی عصر(عج الله تعالی فرجه الشریف) و به رهبر مسلمانان جهان امام خامنه ای(حفظ اله) و به تمام مسلمانان و مُحبان راستین آن حضرت و دوست داران خاندان اهل بیت حضرت رسول الله (ص) تسلیت باد.
.
