مبارزات مردم ایران علیه ددمنشی های آمریکا صرفا برخاسته از انرژی هسته ای و روابط برای مذاکرات برجام نیست، بلکه برخاسته از تاریخِ پر از دخالت ها، غارتگری ها، توطئه ها و دشمنی های کینه توزانه هیئت حاکمه جنایتکار آمریکاست.

آقای روحانی به چیزی بیش از یک کلید نیاز دارد تا وعده های خود مبنی بر برداشتن تحریم ها را به انجام برساند، تحریم هائی که هر روز بیشتر تشدید می شوند، آقای روحانی حتما می داند که بنام هر اکثریتی نمی‌توان خود را مُحق دانست و نظر قطعی داد.

همین آقایانی که ادعا می کنند زبان دنیا را می فهمند، آیا تفکرِ برجام فهمیدن زبان دنیاست؟ یا تفکری از یک حالت انفعالی و یک سیاست کاملا شکست خورده؟، تفکری که بدون آینده نگری و ملاحظات سیاسی مرسوم در دنیا فقط می خواستند خود را به جهانیان اثبات کنند تا آنها نگاه مثبتی به دولت شان داشته باشند، لذا کوتاه آمدن در مقابل مواضع زورگویانه آمریکا را نوعی تنش زدایی و امتیاز دادن به آنها را نوعی امتیاز گیری به حساب آوردند.

برجام طعمه تله ای بود که آمریکائیان از ترس تیغ برخورد انتقام قدرت ایران دست به حیله زدند و از در گفتگو و مذاکره برآمدند، آنها چون نمی توانند در قدرت با ایران در بیافتند می خواهند با خُدعه ایران اسلامی را مغلوب کنند، لذا این دولت باید کاری میکرد تا در مذاکرات نیت پلید آمریکا آشکار می شد.

اما در روند مذاکرات هسته ای هر چقدر دلسوزان و منتقدان، بیشتر عقلانیت و انقلابی گری را فریاد زدند، ولی قدرت طلبانِ طماع، بیشتر گوششان را گرفتند تا حقیقت را نشنوند، حال که معلوم شده همه دانسته های این دولت غلط بوده و تحریم ها هر روز بیشتر می شود، باید بپذیرند که در قاموس دولت اعتدال مذاکرات بُرد بُرد یک حرف مفت است. 

سخنان آقای روحانی در رای اعتماد به وزرا صد نار نیارزد وقتی از ظریف برندی در میدان سیاست ساخته، آقای ظریفی که چهار سال وقت تلف کرد تا برجام رو امضا کرد، چهار سال آینده هم باید زور بزند تا جلو پاره شدن برجام را بگیرد، در نهایت جز خسارت محض هیچ نفعی برای ملت نخواهد داشت.

در این چهار سال وعده های آمریکا، مسئولین دولت روحانی را کور و کر کرده بود، و جریانات سیاسی خواهان رابطه با آمریکا در داخل  این دولت نمی خواستند بپذیرند که مذاکرات ایران و آمریکا صرفا یک معامله اقتصادی یا سیاسی نیست، بلکه نقطه برخورد نظام سلطه با انقلاب اسلامی ست.

تفکرِ دولت تدبیر و امید، تفکری است که با دشمن مذاکره می کنند، به او اعتماد می کنند، در تاسیسات هسته ای کشور بتون می ریزند، چرخه امتیاز گیری را از دست می دهند، به عاملان نابودی توان هسته ای کشور مدال می دهند و برایشان تحت عنوان قهرمان دیپلماسی القاب خیرات می کنند، نتیجه این می شود که قبل از برجام، فقط ایران برای تعاملات با جهان تحریم بود، و بعد از برجام، تمام 190 کشور جهان برای معامله با ایران تحریم شدند.

آقای روحانی و مسئولان دولتش که از پاسخگوئی به وعده های خود عاجز اند و مردم را به سازش و ریا موعظه می کنند، همان افرادی هستند که در برجام اقتدار نظام جمهوری اسلامی را در ازای مشتی تدبیر پوچ لیبرالی به حراج گذاشتند، یقینا امروزه هم تا جائی پیش خواهند رفت که در برابر نقض های مکرر برجام از طرف آمریکا از خود هیچ واکنشی نشان نخواهند داد، و حتی اگر سه کشور اروپایی هم از برجام خارج شوند باز این دولت با چین و روسیه برجام را حفظ خواهد کرد.

دولت اعتدال عزت مردم را سرکوب و امید آنان را سرخورده کرد، خون شهدا و تلاش همه دانشمندان هسته ای کشور را به بهانه لغو تحریم ها هزینه کرد و تعهداتی باور نکردنی را پذیرفت، حال که تحریم ها لغو نشده و برعکس به طور مداوم افزایش می یابد، دولت بدون هیچ احساس مسئولیتی از پاسخگویی فرار می کند و برای منطقی جلوه دادن توافق برجام، از گزارش های تایید نشده آمار برای بهبود چهره دولت خود استفاده می کند.

برای مردم ایران گرچه داشتن دولتی با تفکر لیبرالی ننگ است اما جرم نیست، این تفکر دیگر به یک تفکر سوخته تبدیل شده ، برای همین از الان روزنامه ها و کانال های ضد انقلاب زنجیره ای دارند با ژست حمایت از دولت انقلاب را می کوبند تا از برخورد قانون در امان باشند، تا برخورد با آن ها برخورد با دولت تلقی شود.

مسئولان این دولت تا دیروز خواهان تعامل با آمریکا بودند، امروز با آنها عکس سلفی می گیرند و فردا در برابر آنها به ذلت تن می دهند، در این چهار سال برای مردم ثابت شد که حرف حق در اینان اثر ندارد، اینان از تاریخ عبرت نمی گیرند و بر جهل خود اصرار دارند.  

برجام بازی خطرناکی بود که دولت روحانی برای وصال با آمریکا و از بین بردن ارزش های انقلاب در پیش گرفت، و خیلی از مردم ما هنوز از عواقب این توافق نامه خیانت بار برجام که منافع اقتصادی، استقلال، امنیت و عزت ما را هدف گرفته مطلع نیستند.

در ایران هر رئیس جمهوری در هر شرایطی می تواند مسلمان کاملی باشد، فقط کافیست کاری که می کند خالصانه برای رضای خدا و در خدمت به خلق خدا باشد، تنها همین راه می تواند یک رئیس جمهور را مردمی کند و در مسیر درست قرار بدهد، ولی آقای روحانی با تعهد به مردم وعده لغو تحریم ها را داد و با همین وعده ها توانست قدرت را در کشور به دست بگیرد، اما اینک فقط برای خود و دوستانش تعهد دارد نه برای مردم.

دولت آقای روحانی بعد از چهار سال دیگر نمی تواند با حرافی کارش را پیش ببرد، تعارضات و تناقضاتی هم که در این چهار سال در سخنان ایشان دیده شده به دلیل تناقضاتی است که در اندیشه ایشان است، دلیل این امر هم حرافی ایشان است نه عمق معانی سخنان ایشان.

اکنون با برجام نه تنها برگ برنده هسته ای کشور از بین رفته، بلکه عامل تحریم های بیشتر هم شده، و دستاویزی برای چانه زنی در محدود سازی قدرت نظامی کشور برای دشمن ایجاد کرده است.

اوج توان و تخصصِ تفکر لیبرالی آقای روحانی همین برجام و مذاکره با آمریکا بود که به پایان راه خود رسیده، برجام خود به ردِ چندتا از اصول اصلی انقلاب که عزت، استقلال و منافع مردم ایران است تبدیل شده است.

برجام دیگر صحنه آزمایش وعده های دولت آقای روحانی نیست، برجام شکست استراتژی تعامل با آمریکاست و صحنه برملا شدن یک سیاست خواب آلوده، همراه با ناکارآمدی ها یا تصفیه حساب های سیاسی و گاها انتقام و خیانت است.

مقام معظم رهبری پیش از مذاکرات غیرقابل اعتماد بودن آمریکا و خوشبین نبودن مذاکره با آنها را به دولت تذکر داده بودند، ولی برخی از خواص و مسئولین بی بصیرت در این زمینه کوتاهی و خیانت کردند، لذا دیگر غیر از آمریکا که غیر قابل اعتماد است بعضی از مسئولین این دولت هم غیر قابل اعتماد اند.

خداوندا به همه مردم ایران و بچه های واقعی انقلاب و یاران امام راحل و مقام معظم رهبری (حفظ اله) قدرتی اعطا کن تا انقلاب اسلامی را در زمین محکم کنند و به کسانی که به عهد با آرمان های امام راحل و ارزش های انقلاب وفادار مانده اند عزت ببخش که توئی خداوند بخشاینده مهربان.